Pekiy.
Dedim. Gülebilirim istersem, parmaklarım yerinde kalsın. Bazen çok meşgul oluyorlar. "İyi, geçiyor günler, renkler." dedim. "Yarın yok sonrası da! Ve başka bir yer yok." dedim, susturmadan az önce.
"Kan olmasın, beceremezsin." dedi. "Tansiyon oynamaya müsait, hem kendi yarana bile bakmaktan acizsin." Yüzüme vurmasa, iyiydi. "Dur uçabiliyordun değil mi? Hay aksi! Boşver, daha kaç yıl kaldı sanıyorsun ki? Biraz daha bekleyebilirsin. Vaktin var... Vardır... Değil mi?"
Parmaklarımı geçmesin, kafam karışıyor. İkisini dudaklarıma götürürsem sekize kadar sabredebilirim. O da güzel hatırı için.
Gittiğimiz yerde tüm barlarda Joy Division çalsın.
"Dead and lovely" alarmımız olsun, uyumadan uyanalım. Mucizeler olmasın ama, ona hiç inanmamıştım zaten.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder